เรื่องนี้เกิดขึ้น กับน้องชาย และตัวผม ซึ่งมันเกี่ยวข้องกันอย่างไม่น่าเชื่อ เรื่องมันมีอยู่ว่า ในคืนๆหนึ่งน้องชายผมได้ไปคุยกับคนบ้า ชื่อโยกเยกอยู่หน้าร้านอาหารที่ทำอยู่ ชื่อร้าน ดอกเหมยคาเฟ่ อยู่แถวบางนาเลี้ยวเข้าสุขุมวิท ซอยอุดมสุข51 แล้วคนบ้าถามว่าอยากเห็นผีไหม น้องชายผมก็ได้ตอบว่าอยากเห็น คนบ้าคนนั้นได้เสกคาถาอะไรบางอย่าง แล้วเป่าหัวจนน้ำลายกระจายเต็มหัว แล้วบอกว่า มีทั้งหมด 21ประตูผี น่ะคืนนั้นหลังจากร้านอาหารเลิกแล้ว น้องชายผมก็เข้านอน ซึ่งอยู่หลังร้าน นอนๆ ก็ได้ยินเสียงคนตำครกหิน โป๊กๆ ครืดๆ ทั้งคืน หลังจากวันนั้น น้องชายผมก็ค่อยๆเห็นเงาเลือนๆและก็ชัดเจนขึ้นที่แรกเห็นแต่ไม่ได้ยินเสียง พอนานๆไปก็ได้ยินเสียงอย่างชัดเจนในที่สุดชัดเหมือนจริงทั้งภาพทั้งเสียงเหมือนมนุษย์ ซึ่งเป็นวิญญาณอยู่เต็มไปหมด ในห้องนอน ตามฝาผนัง มานอนหยอกล้อ ที่แรกน้องชายผมกลัวมาก ก็ทำเป็นไม่เห็น มันก็คิดว่าไม่เห็น แต่พอมันรู้ว่าเห็น มันแปลกใจมาก น้องชายผมบอกว่าผีนั้นมีคนคุม คนดูแล เป็นระดับชั้น บางครั้งก็หายไปในดิน และโผล่ขึ้นมาจากดิน ตัวดำทั้งตัว มีฤทธิ์ สามารถแปลงตัวได้ ขยายได้หดได้ เป็นคนคุม21 ประตูผี ส่วนผีเร่ร่อนก็เต็มไปหมด เห็นและพูดคุยกันได้ มันไม่อยากให้เห็น มันจะอยู่ยังไง ไอ้ตัวดำๆนั้น มันโกรธมาก ไปได้ทุกที่ แต่ผีเร่ร่อนไปไม่ได้ ผีมันมาทดสอบน้องชายผมว่าเห็นจริงหรือเปล่ามันเอาไม้กวาดเล็กเหมือนใบหญ้ามาปั่นหูปั่นจมูก แล้วมันก็ดูว่าเรารู้สึกยังไง ถ้าเราไปคัน มันจะรู้ว่าเราเห็นมันแล้ว มันก็จะตามตลอดเวลา คอยอยู่ข้างๆ เรากินอะไรมันก้กินกับเราด้วย สมมุติว่าเราโยนบุหรี่ลงพื่นให้มัน มันก้ไปหยิบขึ้นมาโดยที่บุหรี่ยังอยู่เหมือนเดิม แต่มันมี2ตัวดำๆชอบมาคู่กันตัวใหญ่ ที่ไม่เหมือนใคร มันไม่สนเราเลย แต่มันมองเราตลอด แล้วโกรธมากที่เราเห็น เพราะมันจะอยู่ยังไง มันกลัวเราเอาไปพูดบอกต่อไป ผมแทบเป็นบ้า ทั้งกลัว เขาว่าผมบ้า เมายา เมาเหล้าไม่ได้ทำ เป็นความสัตย์จริง วันแรกที่เห็นเห็นไม่ชัด เหมือนมีเงาลางๆมาหยอกล้อด้านหน้าด้านข้างก็ไม่คิดอะไร วันที่2มาเริ่มจะเห็นชัดขึ้น ตกวันที่3 ชัดเจนและได้ยินเสียงจนกระทั่ง มันเอาไม้มาแย่จมูกและหูคอคันไปหมดเพื่อพิสูจน์อะไรซักอย่าง พอมันรู้ว่าเราเห็น มันก็มากันเยอะบอกต่อกันไปเรื่อยๆ ผมแทบไม่ได้หลับได้นอน คุยกับมันก็รู้เรื่องด้วย เห็นเฉพาะกลางคืน พอสว่างมันก็ไปอยู่ในดิน กับต้นไม้ พอตกกลางคืนก็เห็นอีก เป็นอยู่หลายวัน ผมจะเล่าเรื่องหนึ่ง ผมไม่รู้ตัว ผมอยู่อุดมสุข51 พอรู้ตัวอีกที่หนึ่ง ผมไปอยู่วัดสระเกษ บางพลี ทั้งที่ผมไม่มีเงินซักบาท ผมไปนั้่งอยู่ในโบสถ์ หลวงพ่อท่านอุ้มผมลงจากโบสถ์ วัดสระเกษ บางพลี หลังจากผมตื่นขึ้นมา ผมได้เห็น วิญญาณ ตัวดำดูแล้วมีฤทธิ์ ไม่เหมือนที่ผมเห็นทั่วไป2ตัว มีโซ่พันแขนอยู่ที่มือ มันเอามาพันคอคอ แต่ดึงไม่ติดคอซักที เป็น10ๆที มันอ่านใจเราออกหมดเลยว่าคิดอะไำร ช่วงนั้นผมก็เห็นหลวงพ่อองค์ใหญ่ สีขาว ใหญ่มากเหมือนตึกหลายๆชั้น มาตะโกนให้เข้าโบสถ์ ผมก็เข้าโบสถ์ ผมกลัวมากไม่กล้าลืมตา ตั้งแต่นั้นมาผมก็เห็นเรื่อยๆ ทุกวันนี้บางครั้งก็เห็น แต่น้อยลงกว่าเก่า ผี2ตัวนั้นบอกว่าอย่ายุ่ง อย่าพูดมาก เดี๋ยวจะโดน ผมก็ไม่กล้าพูด ทุกวันนี้ผมมาอยู่อีกจังหวัดระยอง แล้ว ก็เบาลง ผมได้ไปไหว้พระ ที่วัดโขด ผมได้เห็นพระสีขาว เหมือนที่ท่านเรียกเข้าโบสถ์ผมพึ่งรู้ว่าก่อนหน้านั้นพี่ชาย ผมได้ทำบุญซื้อหลังคาสร้างวิหารหลวงพ่อขาว แล้วเขียนชื่อผมลงกระเบื้องไปเกือบทุกวันหลาย10แผ่นคิดว่าหลวงพ่อองค์นี้ คือหลวงพ่อขาว วัดโขดทิม ระยอง ท่านไปช่วยผม ไม่งั้นผมคงตายแล้ว ผมคิดว่าเป็นอนิสงฆ์ ถวายหลังคาวิหาร ซึ่งผมแปลกใจมากครับจริงๆมันมีเยอะกว่านี้ ที่เห็นผี แต่ผมเขียนไม่ไหวแล้วครับ
นี่เป็นรูปที่น้องชายผมเขียนว่า รูปร่างมันเป็นแบบนี้ครับมันมี2ตัว ตัวดำไม่ใส่รองเท้า
(มันไม่อยากให้ใครเห็นมัน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แค่คิดว่าอยากเป็นคนดี ก็ใช้ได้แล้วเพื่อน
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น